ကြ်န္ေတာ္ ႏွင္႕ Viva

Viva တဲ႕။ နာမည္ၾကားရံု ႏွင္႕ ဆံပင္ေမႊးမ်ား ပါေထာင္ခ်င္လာသည္။ ၿဖစ္ႏိုင္လွ်င္ Viva တစ္ခါ ေၿဖမည္႕ အစား ေရးေၿဖ ၁၀ ခါေလာက္သာ ေၿဖလိုက္ခ်င္သည္။ ေရးေၿဖ က ဟိုေမး ဒီေမး ဟိုလွည္႕ ဒီလွည္႕ လည္း ရသည္ကိုး။ ေမာင္ပြ ဘ၀ တြင္ Viva ကို အၾကိမ္မ်ားစြာ ေၿဖဖူးသည္။ ေၿဖၿပီး တာနဲ႕ စိတ္ေအးလက္ေအး ေနရတာ တစ္ခါမွ မရွိ။ အရင္တုန္းက ဆိုလွ်င္ Viva ခန္းထဲက ထြက္လွ်င္ထြက္ခ်င္း ၿပဌာန္းစာအုပ္ ကို ၿပန္ဖြင္႕ဖတ္သည္။ မေတာ္တဆမ်ား မွားေၿဖတာ ေတြ႕လိုက္ပါက စိတ္ဆင္းရဲ လွပါဘိ။ သို႕ႏွင္႕ ေနာက္ပိုင္းေတာ႕ သူ႕ဘာသာသူ မွားမွား မွန္မွန္ စာအုပ္ၿပန္ မၾကည္႕ေတာ႕။ စိတ္ဆင္းရဲ မခံ ႏိုင္၍ ၿဖစ္သည္။ တၿခားအခ်ိန္မ်ား တြင္သာ ေမာင္ပြ တစ္ေယာက္ ဘုရား ရွိခိုးခ်င္မွ ရွိခိုးမည္။ စာေမးပြဲ အခ်ိန္တြင္ေတာ႕ ေသာတာပန္ တည္ေလာက္သည္ အထိ ဘုရားတရား လြန္စြာ လုပ္ပါ၏။ တကယ္ေတာ႕ Viva ဆိုတာ တကၠသိုလ္ တက္မွ ေၿဖဖူးတာကလား။ ဂုဏ္ထူး ေပးခ်င္လို႕ Viva ေမးတယ္လို႕ေတာ႕ မထင္လိုက္ၾက ပါႏွင္႕။ ေက်ာင္းသားတိုင္း ေၿဖရေသာ Viva မို႕သာ ေၿဖရၿခင္း ၿဖစ္သည္။ ေမာင္ပြ သည္ တကၠသိုလ္တက္ေနစဥ္ တစ္ေလွ်ာက္လံုး ဂုဏ္ထူး မေၿပာႏွင္႕ အမွတ္ ၇၀ နားကပ္တဲ႕ ဘာသာ ဆိုတာ ခပ္ရွားရွား။

တကၠသိုလ္ ဒုတိယ ႏွစ္တြင္ ၿဖစ္၏။ ထိုစဥ္က Basic Science မ်ား ၿဖစ္ေသာ Anatomy, Biochemistry , Physiology တို႕ကို စတင္ေတြ႕ထိ ရေလသည္။ ဒီသံုးခု ထဲတြင္ ေမာင္ပြ အေၾကာက္ဆံုးက Physiology။ ဒုတိယက Biochemistry။ သို႕ေသာ္ စာေမးပြဲ အေၿဖ ရဆံုးကေတာ႕ Anatomy ေခၚ ခႏၶာေဗဒ ဘာသာရပ္။ သူက လူ႕ခႏၶာကိုယ္ တစ္ပိုင္းခ်င္းစီကို Chapter တစ္ခုခ်င္းစီ ခြဲထားေလရာ Chapter တစ္ခု ၿပီးတိုင္း စာေမးပြဲ တစ္ခါေၿဖ။ စာေတြ႕တင္မက လက္ေတြ႕ Practical ပါ တစ္ပါတည္း ေၿဖရၿခင္းပင္။ ထိုစဥ္က ဆရာၾကီးဦးေမာင္ေမာင္စိန္ ဆိုေသာ ဆရာၾကီး တစ္ေယာက္ ရွိေလသည္။ ဆရာၾကီး ႏွင္႕ Viva ေၿဖရမွာ လူတိုင္း ေၾကာက္ၾကသည္။ ဆရာၾကီးက ၿပတ္သည္။ သူနွင္႕ ေၿဖရင္ အမွတ္က ၂ မ်ိဳးပဲ ရသည္။ သုည ႏွင္႕ အမွတ္ၿပည္႕။ ဒါတင္ မကေသး။ ဆရာၾကီးက သုည ရေသာသူ ကို " ေနအံုး မင္းအမွတ္ၾကည္႕သြားအံုး" ဟုေၿပာကာ စာရြက္ေပၚတြင္ ဆြဲထားေသာ သုည ၾကီးကို ထုတ္ၿပတတ္ေသးသည္။ ဆိုေတာ႕ကာ ဆရာၾကီး ႏွင္႕ ေတြ႕ရမွာ ေသမေလာက္ ေၾကာက္ၾကေလသည္။

မွတ္မွတ္ရရ Upper Limb ေၿဖတုန္းက ဆရာၾကီး ႏွင္႕ ေၿဖရေလသည္။ သူမ်ားေတြ အခန္းထဲ အလွ်ိဳလွ်ဳိ ၀င္ကာ ၿပန္ထြက္လာၾကတာ မ်က္ႏွာငယ္ေလးေတြနဲ႕ ဆိုေတာ႕ ေမာင္ပြလည္း အခန္းထဲ မ၀င္ခင္ကတည္းက စိတ္ေလွ်ာ႕ထားလိုက္သည္။ ေဟာ ေမာင္ပြ အလွည္႕ ေရာက္ပါၿပီ။ အခန္းထဲ ၀င္လိုက္ေတာ႕ အရိုးမ်ား တင္ထားေသာ စားပြဲကိုေရွ႕ထားကာ ထိုင္ေနေသာ ဆရာၾကီး။ အင္း ငါေတာ႕ စမံုတံုး ပဟဲ႕။

" ဆရာၾကီး မဂၤလာပါ"

" အင္း ထိုင္"

" ဟုတ္"

" အဲ႕ အရိုးေတြထဲက မင္းၾကိဳက္တဲ႕ အရိုး ကို ယူလိုက္ ၿပီးရင္ သူ႕အေၾကာင္း သိသမွ် အကုန္ေၿပာစမ္းကြာ အဲ႕ဒါ ေၿဖႏိုင္ရင္ ေအာင္မယ္"

" ဟြင္ အကုန္ေၿပာရမွာလား"

" ေအး"

ေမာင္ပြ စားပြဲေပၚက အရိုး မ်ားကို ၾကည္႕လိုက္သည္။ ဘယ္ အရိုး ယူလိုက္ရင္ ငါ႕အတြက္ သက္သာမလဲ ဟု ေတြးကာ သက္သာမည္ ထင္ေသာ တစ္ရိုး အား ေကာက္ယူလိုက္သည္။

" ကဲ ေၿပာ အဲ႕ဒါ ဘာရိုး လဲ"

" လူရိုး ပါ ဆရာ"

" ဘာာာာာာာာာာ ကေတာက္ Bloody fool ေကာင္ ဒီမွာ ရွိသမွ် အကုန္ လူရိုး ေတြခ်ည္းပဲ ကြ်ဲရိုး ႏြားရိုး တစ္ရိုးမွ မပါဘူး မင္းေတာ႕ နာခ်င္ၿပီ ထင္တယ္"

" အီးးးးးးးးမလုပ္ပါနဲ႕ ဆရာၾကီး ကြ်န္ေတာ္ ဆက္ေၿဖပ်ေစ"

" ဟြန္း"

" ဒါက ဟြာေလ ဟိုဥစၥာ ဒီဥစၥာ အဲ သိၿပီ Ulnar ပါ"

" ဒါပဲလား"

" က်န္ေသးတယ္ ခင္ည ဟြာေလ ဟိုဥစၥာ ဒီဥစၥာ သူက Radius နဲ႕ ေဘးခ်င္းကပ္ ေနတာ"

" ကေတာက္ မင္းေနာ္ ငါေနာ္"

သြားၿပီ။ ဆရာၾကီး ကိုၿမင္ၿပီး နဂိုကတည္းကမွ ရွိစု မဲ႕စု စာေတြ အကုန္ေပ်ာက္။ ပါးစပ္ထဲေတြ႕ရာေတြေၿပာ။

" သူက ဟြာေလ Medial မွာေနတယ္ အီးးးးးးး ဟုတ္ပါဘူး Lateral လား မသိဘူးေညာ္ ဆရာၾကီး အဲ႕ ၂ခုထဲက တစ္ခုခုပဲ"

" အြန္း ေဖာ ဆက္ေဖာစမ္း"

" အဲ ၿပီးေတာ႕ ဟြာေလ ဒီဟာေလ"

" ေတာ္ ေဟ႕ေကာင္ ငါေမးမယ္ သူက Long bone လား Short bone လား"

" အီးးးးးးးး ဟြာေလ ဟိုဥစၥာ ဒီဥစၥာ အေနေတာ္ ေလာက္ပဲ ဆရာၾကီး မတိုမရွည္ေလး လားလို႕ ဟီးးးးးးးး"

" ဘာာာာာာာာာာာာာာ မင္းကေတာ႕ က်မွာပါပဲ ေနာက္ဆံုး တစ္ခု ေမးမယ္ မင္းဆီမွာ ရွိတဲ႕ Radius နဲ႕ Ulnar nerve ၂ ေခ်ာင္းထဲက တစ္ေခ်ာင္းကို ၿဖတ္ရမယ္ ဆိုပါစို႕ မင္း ဘယ္ဟာကို ခ်န္ခဲ႕ ၿပီး ဘယ္ဟာကို အၿဖတ္ခံမလဲ ဘာလို႕လဲ"

" ဟြင္ ဘယ္သူက ၿဖတ္မွာလဲ"

" ငြန္႕ ေဟ႕ေကာင္ သေဘာေၿပာေနတာ"

" အြန္ မၿဖတ္ပ်ေစနဲ႕ ေၾကာက္လို႕ပါ"

" ဟင္းးးးးးး မင္းေနာ္ ငါေနာ္ ကဲ ဒီေလာက္ဆို ရၿပီ ေနအံုး မင္းအမွတ္ေလး ၾကည္႕သြားအံုး"

ဆရာၾကီး ေထာင္ၿပေသာ စာရြက္အား ၾကည္႕လိုက္သည္။ အားးးးးးးပါး လွလိုက္တဲ႕ သုည ၾကီး။ ၀ိုင္းစက္ေနတာပဲ။

ဆရာအငယ္ေတြ ကေတာ႕ သေဘာေကာင္းသည္။ ကိုယ္မွား ေနရင္သူတို႕က ေထာက္ၿပေသးသည္။

" ဒါ Uterus ရဲ႕ အေရွ႕လား အေနာက္လား"

" အေရွာက္"

" ဟြင္ ဒါက ဘယ္လိုဟာၾကီးတုန္း"

" ငြင္ စကားလံုး သြားလို႕ပါ တကယ္ေတာ႕ အေန႕ ပါ"

" ခြီးးးးးးးးးးး"

Physiology ကေတာ႕ ဖိုင္နယ္ ေရာက္မွ Practical ေၿဖရသည္။ သူကလဲ တစ္ခါဆို တစ္ခါ ေၿပာရေလာက္ေအာင္ ငါးမိနစ္ တစ္ခံု ႏႈန္းၿဖင္႕ ၁၀ ခံု ေၿဖရေလရာ ေခ်ာင္ေတာ႕ မေခ်ာင္။ ဆရာမ်ားက ေက်ာင္းသားကိုယ္တိုင္ လုပ္ၿပ ရမည္႕ေနရာမ်ား ( ဥပမာ ေသြးေပါင္ခ်ိန္ ၿခင္း လူနာအားစမ္းသပ္ကာ ေၿဖရၿခင္း ) စသည္႕ခံုမ်ားတြင္ ထိုင္ကာ ေမးၾကေလ႕ရွိသည္။ လူနာကေတာ႕ Volunteer မ်ားပင္။ ငါးမိနစ္ ၿပည္႕လို႕ ေခါင္းေလာင္းတီး လိုက္တာနဲ႕ ေနာက္တစ္ခံုကို ေရႊ႕။ ေမာင္ပြ ေၿဖရပါၿပီ။ စစခ်င္း ေတြ႕တာက ငုတ္တုတ္ ထိုင္ေနေသာ လူတစ္ေယာက္ႏွင္႕ ဆရာ တစ္ေယာက္။ ေသခ်ာၿပီ။ ဒါငါ႕႕ကို စမ္းခိုင္းတာပဲ။ ဘာစမ္းခိုင္းတာလဲ ၾကည္႕မွ။ အမယ္ Finger -nose test ပဲ။ လာထား။ ေနအံုး မစမ္းခင္ လူနာ ကို အရင္ မိတ္ဆက္မွ။ ဆရာေတြ ေၿပာထားတယ္။ လူနာကို မိတ္ဆက္ရင္ တစ္မွတ္ရတယ္ ဆိုပဲ။

" အစ္ကိုၾကီး မဂၤလာပါ"

" ဟုတ္ကဲ႕"

စိတ္ထဲကေန မွတ္လိုက္သည္။ တစ္မွတ္။

" ဟဲဟဲ မဂၤလာ ပါ"

" အြန္ ေအာ္ ဟုတ္ကဲ႕ မဂၤလာပါ"

ႏွစ္မွတ္။

" မဂၤလာ ရွိေသာ ေန႕ေလးပါေညာ္"

" ဟြင္ ဟုတ္ ဟုတ္"

သံုး မွတ္။ ထိုစဥ္ ေဘးမွ ဆရာက

" ဟြင္ ေဟ႕ေကာင္ တစ္ခါ ႏႈတ္ဆက္ ေတာ္ၿပီေလ ဘယ္႕ႏွာ ၿပဳလို႕ ခဏ ခဏ ႏႈတ္ဆက္ေနရတာတုန္း"

" ဟြာေလ တစ္ခါ ႏႈတ္ဆက္ ရင္ တစ္မွတ္ ရတယ္ဆိုလို႕"

" ဟြင္ မင္းေၿပာပံု အရဆို တစ္ခန္းလံုး မဂၤလာပါ အသံေတြပဲ ညံေနမွာေပါ႔ ႏႈတ္ဆက္လို႕ စာေမးပြဲ ေအာင္ေၾကးဆို ငါပါ ၀င္ေၿဖ လိုက္ခ်င္ေသး"

ကဲ တစ္မွတ္ ကေတာ႕ ေသခ်ာသြားၿပီ။ စမ္းမယ္ ေနအံုး ငါဘာစမ္းမယ္ ဆုိတာ လူနာကို သိေအာင္ ေၿပာၿပ အံုးမွ။

" ဟြာေလ ကြ်န္ေတာ္ အခု စမ္းမွာက အစ္ကိုၾကီး ႏွာေခါင္း ကို စမ္းမယ္ ငင္ ဟုတ္ပါဘူး"

စထြက္ကတည္းက အိုးနင္း ခြက္နင္း။ အၿပင္မွာ ကတည္းက စကားလံုးကို ေသေသခ်ာခ်ာ မစီခဲ႕ရ သၿဖင္႕ ေၿပာရဆိုရတာ ၾကပ္ေနေလေတာ႕သည္။ အမွန္က ေမာင္ပြက လူနာ ႏွင္႕ လက္တစ္ကမ္းမွာ ရပ္ေန။ လူနာကို ထိုင္ခိုင္းထား။ ၿပီးရင္ ေမာင္ပြက လက္ညိႈး တစ္ေခ်ာင္းကိုေထာင္။ လူနာက အရင္ဆံုး သူ႕လက္ညိႈး နဲ႕ သူ႕ႏွာေခါင္းကို အရင္သြားထိ။ ၿပီးမွ ေမာင္ပြ လက္ညိႈးကို လာထိ။ ေမာင္ပြက လက္ညိႈးကို ေနရာ ေပါင္းစံုသို႕ ေရႊ႕မည္။ လူနာက သူ႕ႏွာေခါင္းကိုထိလိုက္ ေမာင္ပြ လက္ညိႈးကို လာထိလိုက္။ လုပ္ရမွာက ဒါပဲ။ သို႕ေသာ္ လူနာက ဘယ္လို လိုက္လုပ္ရမည္ကို ရွင္းလင္းစြာ မေၿပာတတ္ေတာ႕။ ဒီေတာ႕ကာ

" အခု အစ္ကိုၾကီး လုပ္ရမွာက အစ္ကိုၾကီး ႏွာေခါင္းနဲ႕ ကြ်န္ေတာ္႕ ႏွာေခါင္း ကို လိုက္ထိ ပါ"

" ဟြင္ ညီေလး အစ္ကိုၾကီး မေထာ္မနန္း ေတြ မလုပ္ပ်ေစနဲ႕လား"

" ငင္ ဟုတ္ပါဘူး မွားလို႕ ဟြာေလ အစ္ကိုၾကီး ႏွာေခါင္းနဲ႕ ကြ်န္ေတာ္႕ လက္ကို လိုက္ထိပါ"

" ဒီလိုေလးလား"

" ဟြင္ ႏွာေခါင္းၾကီး ေရွ႕တိုးလာၿပီ ဟုတ္ဖူး အဲ႕လို ဟုတ္ဖူး ဟြာေလ ဒီလို အစ္ကိုၾကီး လက္နဲ႕ ကြ်န္ေတာ္႕ နွာေခါင္းကို တို႕ပါ ဟြင္ မွားၿပန္ၿပီ"

သို႕ႏွင္႕ အိုးနင္း ခြက္နင္း တစ္ခံု ၿပီးေတာ႕ ေနာက္တစ္ခံု။ ေအာ္ ဒါက လြယ္လြယ္ေလးပါ။ ေသြးေပါင္ခ်ိန္ ရမွာပဲ။ ငင္ အဲ႕ဒါမွ ဒုကၡ။ ေသြးေပါင္ခ်ိန္ရင္ လူနာကို ဘယ္လိုပံဳစံ ထားရမွာပါလိမ္႕။ သည္တြင္ ေခြ်းမ်ား ၿပန္လာကာ ထံုးစံ အတိုင္း မေထာ္ မနန္းေတြ လုပ္ခိုင္းေတာ႕သည္။

" အစ္ကိုၾကီး မတ္တပ္ရပ္လိုက္ပါ"

" ၀ွစ္"

" ခါးေတာင္းက်ိဳက္လိုက္ပါ"

" ငြင္ ေပါင္မွာ ပတ္မလို႕လားငင္"

" အဲေလ ဟုတ္ပါဘူး ဟြာေလ ၾကမ္းၿပင္ေပၚ ေမွာက္လိုက္ပါအံုး"

" ၀ွစ္"

" ငင္ ဒီပံုစံ နဲ႕ တိုင္းလို႕မွ မရတာ ဟြာေလ မေမွာက္နဲ႕ ၿပန္လွန္"

" ၀ွစ္"

" အက်ီၤ ခြ်တ္"

" ငြန္႕ "

" ဟာ ရတယ္ မခြ်တ္နဲ႕ေတာ႕ သိၿပီ ငုတ္တုတ္ ထိုင္လိုက္ပါအံုး"

" ၀ွစ္"

" လက္ေၿမွာက္"

" ၀ွစ္"

" ဟြင္ ခ်ိဳင္းေမႊး ေတြ ရဘီ မေၿမွာက္နဲ႕ေတာ႕"

" ၀ွစ္"

" ခါးေထာက္"

" ၀ွစ္"

" စိတ္ေလွ်ာ႕"

" ဟူးးးးးးးး"

" ညွစ္ၿပီ"

" အလို ဗုေဒၶါၾကီး နဲ႕ ဘုရား ဘာညွစ္မွာတုန္း"

" ဒီမွာေလ ေသြးေပါင္ခ်ိန္တဲ႕ဟာ ညွစ္ၿပီ ေၿပာတာ"

" ဟူးးးးးး"

" ရၿပီ ပံုမွႏ္ပဲ"

" ဘယ္ေလာက္လဲဗ် ေသြးေပါင္ခ်ိန္"

" ပံုမွႏ္ပါပဲဆို"

" ေအးေလ ဘယ္ေလာက္ပါလဲဆို"

" ဟြာေလ အေပၚ ၈၀ ေအာက္ ၁၂၀"

" ငြင္႕ ေဇာက္ထီးၾကီး"

တစ္ခါတစ္ေလေတာ႕လည္း အဲ႕လိုမ်ိဳးေလး ၿပန္ေၿဖခ်င္သားဗ်။

ကူးယူေဖာ္ျပသည္။ Credit to ကိုပြ