Rapper ကၽြန္ေတာ္

အခ်ိန္အား ၿဖင္႕ ၂၀၀၀ ခုႏွစ္ခန္႕တြင္ ၿမန္မာ႕ဂီတ ေလာက တြင္ လမ္းသစ္ေဖာက္သူ လူငယ္တစ္ဖြဲ႕ ေပၚေပါက္လာခဲ႕သည္။ ထိုအဖြဲ႕ အမည္ကား Acid ဟု ေခၚတြင္ေလသည္။ သမားရိုးက် ၾကားေနေသာ ဂီတ အမ်ိဳးအစားထဲမွ ခြဲထြက္ကာ ပြဲထြက္လာရဲသည္႕ သတၱိကိုေတာ႕ ခ်ီးက်ဴး ရမည္ ၿဖစ္သည္။ ေမာင္ပြ ထင္တာ မမွားလွ်င္ အာဇာနည္ ဆိုတာကလည္း ထို အဖြဲ႕ ႏွင္႕ အတူ ေပၚေပါက္လာၿခင္း ၿဖစ္သည္။ လူၾကီးေတြကေတာ႕


" ဟဲ႕ ဘာေတြတုန္း ရန္ၿဖစ္ေနတာ က်ေနတာပဲ"


ဟု အားေပးၾကေလ၏။ ေမာင္ပြ တို႕ကေတာ႕ အသစ္အဆန္း ဆို ၀င္ၿပီး ဆပ္စလူး နတ္ပူး ေလ႕ရွိသည္႕ အေလ႕ အထ အတိုင္း နားေထာင္ၾကည္႕အံုး မွပါေလ ဟု ေတြးကာ ကက္ဆက္ေခြ တစ္ေခြ ၀ယ္ကာ နားေထာင္ လိုက္ေလရာ လြန္စြာမွ သေဘာေခြ႕ သြားေလေတာ႕သည္။


" လူေတြ ငါ႕အတြက္ ငါဟာလူေတြ အတြက္ ေသာက ေရာက္ေနတဲ႕ လူေတြ အကုန္လံုးလည္း အားလံုးေန႕စဥ္ေတြး အားလံုး ေန႕စဥ္ေဆြး ရို႕ ရို႕"


ထိုေခတ္ တုန္းက ကက္ဆက္ တိတ္ေခြ မ်ားသာ ေခတ္စားေသာ ကာလ ၿဖစ္ေလရာ တိတ္ေခြသာ စကားေၿပာတတ္မည္ ဆိုပါက



" ေတခ်င္းဆိုးၾကီး ငါ႕ကို အနားလဲ မေပးဘူး"


ဟု ေၿပာေပလိ္မ္႕မည္။ မနက္မိုးလင္း တာနဲ႕ အက္ဆစ္ ေန႕ခင္းထမင္းစားၿပီး အက္ဆစ္ ညေန အၿပင္မထြက္ခင္လဲ အက္ဆစ္ နဲက တဆစ္ ထဲ ဆစ္ေနေသာ ေမာင္ပြအား ၾကာေတာ႕ မိခင္ ၿဖစ္သူက ၾကည္႕မရေတာ႕။


" ဟဲ႕ ငပြ နင္႕ အစိ ၾကီးပဲ ေန႕တိုင္းဖြင္႕မေနနဲ႕ ငါ႕ ခင္ညြန္႕ရည္ ေလးလဲ တစ္ခါ တစ္ေလ ဖြင္႕ပ်ေစလား"


" ငြင္ အစိ မဟုတ္ပါဘူး အေမရယ္ အက္ဆစ္ပါ"


နာမည္ေတြကလည္း အမိုက္စားေတြ။ Acidic acid, Black acid, Smoke acid , Nitric acid။ သူတို႕ကို အားက်ၿပီး ကိုယ္႕ဟာကိုယ္ေတာင္ နာမည္ေပးထားလိုက္ေသး။


" Sulphuric acid"


ဒါကို သူငယ္ခ်င္း တစ္ေယာက္ကို ေၿပာၿပေတာ႕


" ငင္ ငါလဲ အက္ဆစ္ နာမည္မွည္႕ပ်ေစ ငါ႕ကို နာမည္ေပးပါအံုး"


" အိမ္း ဒါဆို မင္းက ဟိုအက္ဆစ္ နာမည္ ယူလိုက္"


" ဘာ အက္ဆစ္ လဲ"


" အကယ္ဒမီ အက္ဆစ္"


" ငြင္႕ ဘာဂ်ီးဒုန္း"


" လွ်ာမရွည္နဲ႕ ဒါ ဘူမွ မမွည္႕ေသးတဲ႕ နာမည္"


တကယ္ေတာ႕ အိမ္သာ ေၾကြဂ်ီးခြ်တ္တဲ႕ ေဆးနာမည္က အကယ္ဒမီ။ ဒါကို ေပးလိုက္တာ ေဟးေဟး။

အမယ္ ခုမွ သီခ်င္းစာအုပ္ကို ၀ယ္ၿပီး ၾကည္႕မိတယ္။ သီခ်င္းေတြက ကိုယ္တိုင္ေရး ကိုယ္ဆိုင္ဆို ေတြပဲ။ နိပ္ဟ။ ေလးစားၿပီးရင္း ေလးစား။ ထို အခ်ိန္မွ စ၍ ေမာင္ပြ တို႕ Rapper ရူး ၾကီး ရူးေတာ႕သည္။ ထိုတုန္းက Rapper အေဆာင္ အေယာင္ေတြဆိုတာ အခုလို မဟုတ္။ ေဘာင္းဘီဆိုလဲ ပြပြ ေယာင္းေယာင္း ၾကီးေတြ။ အက်ီၤဆိုလဲ ဖလံထည္ လက္ရွည္ အက်ီၤ ကို လည္ပင္းက ၾကယ္သီးပါ မက်န္ အကုန္တပ္။ လည္ပင္းမွာကလဲ ဆြဲၾကိဳးအၾကီးၾကီးေတြဆြဲ။ ေခါင္းေပၚမွာက NY ဦးထုပ္ ေနာက္ပိတ္ ကို ေနာက္ၿပန္ေဆာင္း။ ဖိနပ္ဆိုလည္းထုၾကီး ထည္ၾကီးေတြ။ ထိုအခ်ိန္က Rapper တစ္ေယာက္ကို ခ်ိန္ခြင္ေပၚ တင္ၾကည္႕ပါက အခ်ိန္ ၂၀ သားေလာက္ စီး ႏိုင္သည္။ ေမာင္ပြလား ဘယ္ရမလဲ။ ကိုယ္ေတြကလဲ Rapper ေလ။ ယုဇန ပလာဇာေပၚ ကိုတက္ ေဘာင္းဘီဆိုင္ကို ၀င္


" ဆိုဒ္အၾကီးဆံုး ေဘာင္းဘီေပးပါ"


ဆိုေတာ႕ကာ အဲကတုန္းက ကိုယ္ေတြ ခါးဆိုဒ္က ၃၀ သာသာရယ္။ ၀ယ္သည္႕ေဘာင္းဘီက ၃၈ ၃၉ ေတြ။ ရတယ္ ကိုယ္ေတြက ဘယ္လို ၀တ္ရမလဲ ဆိုတာ သိၿပီးသား။ ေဘာင္းဘီကို ၀တ္ၾကည္႕လိုက္ေတာ႕ တစ္မိသားစု လံုး ၀င္လို႕ ရေလာက္သည္။ ဒါကို ခါးပတ္ တင္းတင္းဆြဲၿပီး ၀တ္လိုက္ကာ ေဘာင္းဘီကို ေအာက္ေလွ်ာခ်။ ဒီေတာ႕ ေဘာင္းဘီ က ဂြက်က် ကို ဂြက ကိုင္ၿပီး လမ္းေလွ်ာက္ရတာ အရသာ။ သြားရင္းလာရင္း ေဘာင္းဘီကို ေအာက္ဆြဲဆြဲခ်ရတာ အေမာ။ ေတာ္ေသးသည္။ အေပၚက အက်ီၤက အရွည္ၾကီးမို႕သာ။ မဟုတ္ရင္ အထဲမွာ ေဘာင္းဘီေအာက္ဆြဲခ် ထားတာ ဖင္ကေပၚေနၿပီ။ သို႕ေသာ္ ထိုစဥ္က ေဘာင္းဘီ တစ္ထည္ ၉၀၀၀ ေလာက္ ၿဖစ္ေနတာဆိုေတာ႕ သိပ္မကိုက္လွ။ 


တိတ္ေခြ ထြက္အၿပီး ေၿခာက္လ ခန္႕ေလာက္လားေတာ႕ မသိ။ အက္ဆစ္ အဖြဲ႕ VCD ထြက္လာသည္။ ဘာေၿပာေကာင္းမလဲ။ ေမာင္ပြ အေမ မွာ တိတ္ေခြနဲ႕ တင္သာမက ေအာက္စက္ပါ ခင္ညြန္႕ရည္ လို႕ မရေတာ႕။ ဆိုေတာ႕ကာ VCD ဆိုေတာ႕ ကိုယ္ေတြ Vocal ပိုင္းပါ ပညာၿပလို႕ရၿပီ။ မေတာ္ တဆ မ်ား မီးလာလို႕ ေမာင္ပြ ထိုအေခြ ကို ေအာက္စက္ထဲ ထည္႕တာ မၿမင္လိုက္နဲ႕အေဖ လုပ္သူက
 " ငါ ဟိုနားဒီနားေလး လမ္းေလွ်ာက္ထြက္ပ်ေစ မိန္းမ"


အေမ လုပ္သူက

" သားေရ ငပြ အေမ ေအာက္ကို အေၾကာင္းမရွိ အေၾကာင္းရွာ ထြက္လိုက္အံုးမယ္ေညာ္"


အစ္ကို လုပ္သူက

" ငါ ရႈးေပါက္ခ်င္လာလို႕ လမ္းေဘးမွာ သြားပန္းပ်ေစ"


အေဒၚ လုပ္သူက

" ငါ ေအာက္ဆင္းၿပီး ေတြ႔တဲ႕သူ ေခါင္းမွာ သန္းသြားရွာပ်ေစ ငါ႕တူ"


ဟု အလွ်ိဳလွ်ိဳ လစ္ကုန္ၾကေလသည္။ တစ္ဦးထဲေသာ သားမို႕လည္း မေၿပာသာ။ ဒါတင္ပဲလား ဆိုေတာ႕ မဟုတ္။ Rapper ေမာင္ပြ ေတးေရး ေတးဆို ပါ လုပ္လာသည္ အထိ ပြဲၾကမ္းလာသည္။ Rapping ရြတ္ကာက ဌာန္ကရိုဏ္းက်က် ကာရံညီညီ ရြတ္တတ္ဖို႕က အေရးၾကီးတာကလား။


" အခ်စ္ေတြအံုၾကြ ငါ႕မွာ ထိန္းမရ ၿပန္ခ်စ္ပါဟ မင္းက သိပ္လွ ငါ႕မွာ အလြန္ရြ ငင္ ဘာေတြပါလိမ္႕"


တကယ္ေတာ႕ Rapping ရြတ္ရတာ မလြယ္လွ။ သက္လံုက အင္မတန္ အေရးၾကီးတာကလား။ ဘာပဲ ေၿပာေၿပာ ထိုေခတ္ ထိုအခါက Acid အဖြဲ႕ အလြန္ ေအာင္ၿမင္ပါသည္။ ေက်ာင္းမွာဆိုလွ်င္ အက္ဆစ္ အဖြဲ႕ရဲ႕ တံဆိပ္ကို ေဘာပင္နဲ႕ လက္ဖ်ံေပၚမွာဆြဲတဲ႕သူက ဆြဲ။ အမယ္ အက္ဆစ္ တံဆိပ္ ေဘးလြယ္အိတ္ ေတာင္ေပၚလိုက္ေသး။ ကိုယ္ေတြလဲ အားက် မခံ သူငယ္ခ်င္း တစ္ဦး ႏွင္႕ ေပါင္းကာ အဖြဲ႕ဖြဲ႕ လိုက္ေသး။ ဘာတဲ႕ အဖြဲ႕ နာမည္က


" ဘထၳရီအိုး"


ဘာ Activity မွေတာ႕ မရွိလိုက္။ ဘယ္ရွိမလဲ။ သီခ်င္း တစ္ပုဒ္ မေၿပာနဲ႕ တစ္ေၾကာင္းေတာင္ ေၿဖာင္႕ေအာင္မွ မစပ္တတ္တာ။ တစ္ခါေတာ႕ စတူဒီယို အသိ ရွိေသာ သူငယ္ခ်င္း တစ္ဦး ေကာင္းမႈ ႏွင္႕ စတူဒီယို ေသးေသးေလးတြင္ အသံသြားသြင္းဖူးသည္။


" တစ္ေယာက္မွ မလႈပ္နဲ႕ တစ္ေယာက္မွ မလႈပ္နဲ႕ အားလံုး မ်ိဳးကန္းသြားမယ္ ဟားဟားဟား"


" ငင္ အာ႕ ဘာၾကီးလဲ"


" သီခ်င္းစာသားေလ"


" ငြင္႕ ဟားဟာဟား ဆိုတာၾကီးကေရာ"


" မသိဘူး"


" ငင္"


ေမာင္ပြ သူငယ္ခ်င္း စပ္ထားေသာ သီခ်င္းကိုလဲ ၾကည္႕လိုက္အံုး။


" ေန၀င္ၿပီးရင္ မိုးခ်ဳပ္ မိုးခ်ဳပ္ၿပီးရင္ မိုးလင္း မိုးလင္းၿပီးရင္ ေနထြက္ ေနထြက္ၿပီးရင္ ညေနေစာင္း ညေနေစာင္းၿပီး ညေရာက္ ညေရာက္ရင္ေတာ႕ တေခါေခါ ငါ႕မွာ အိပ္လို႕ေမာ ရို႕ရို႕"


" ငင္ မင္းဟာက သီခ်င္းလား Time Table လား သယ္ရင္း"


" မသိဘူးကြ"


" ငြင္႕ မင္းဟာက တစ္ေန႕ တစ္ေန႕ ဘာေသာက္လုပ္ ေသာက္ကိုင္မွ လဲ မလုပ္ဖူး အိပ္တာပဲ ပါေနပါ႕လား"


" ဒါဆို ဒီနားေလး ေၿပာင္းလိုက္ပ်ေစ ေန၀င္ၿပီးရင္ မိုးခ်ဳပ္ မိုးခ်ဳပ္ရင္ေတာ႕ ထမင္းစား ငါ႕မွာ ဗိုက္ၾကီးကား"


" ခြီးးးးးးးးးး"


ေနာက္ေန႕ စတူဒီယို ကို သြားေတာ႕ စတူဒီယိုမွာ ေသာ႕ပိတ္ထားသၿဖင္႕ ေဘးအိမ္ ကို ေမးၾကည္႕ေတာ႕


" ဒီစတူဒီယို ပိုင္ရွင္ ဒီေန႕ပဲ ဘုန္းၾကီး၀တ္သြားတယ္ ဆိုလား"


" ငင္"


တစ္ခါတုန္းက ေပါ႔ဗ်ာ။ 



ကူးယူေဖာ္ျပသည္။ Credit to ကိုပြ